به گزارش همشهری آنلاین، باربادوس که به خاطر سواحل زیبا و محبوبیت ورزش کریکت شهرت جهانی دارد، این هفته رئیس دولت خود، ملکه الیزابت دوم را با ژنرال ساندرا میسن، جایگزین خواهد کرد و جدیدترین جمهوری جهان را تشکیل خواهد داد.
تشریفات این مراسم عصر که دوشنبه و سه‌شنبه این هفته برگزار خواهد شد شامل رژه‌های نظامی و جشن‌هایی است که میسن را به عنوان رئیس‌جمهور اعلام می‌کند و شاهزاده چارلز نیز - وارث تاج و تخت بریتانیا - به تماشای آن خواهد نشست.
با این حال، طلوع این عصر جدید، چالش‌هایی را در میان جمعیت ۲۸۵هزار نفری این کشور که در طول قرن‌ها نفوذ بریتانیا، به عنوان برده زندگی می‌کردند ایجاد کرده است؛ باربادوس در سال ۱۹۶۶ مستقل شد.
فرنس۲۴ نوشت، شارون بلامی تامپسون، ۵۰ ساله، یک فروشنده ماهی است که در پایتخت، بریج تاون، زندگی می‌کند؛ او به یاد می‌آورد که حدودا هشت ساله بود که ملکه را دید و به عنوان یک دختر کوچک بسیار هیجان زده شد. او گفت: «اما با بزرگتر شدن به این فکر کردم که واقعا این ملکه برای من و ملت من چه معنایی دارد.»
برای فعالان جوانی مانند فریهانا بلبلیا، ۲۶ ساله، بنیانگذار انجمن مسلمانان باربادوس، استعمار بریتانیا و برده‌داری تاثیر واضحی بر نابرابری‌های مدرن جزیره گذاشته و :«شکاف ثروت، توانایی مالکیت زمین و حتی دسترسی به وام‌های بانک‌ها، همگی ارتباط زیادی با سازه‌هایی دارند که بر اثر حکومت بریتانیا شکل گرفته‌اند.»
فریهانا افزود: «زنجیر واقعی (بردگی) شکسته شد و ما دیگر زیر بار آن نرفتیم اما زنجیرهای ذهنی همچنان پابرجاست.»
ماه گذشته و یک سال پس از آن که نخست وزیر میا ماتلی اعلام کرد که این کشور «به طور کامل از گذشته استعماری خود رها خواهد شد»، باربادوس، میسن را به عنوان اولین رئیس جمهور خود انتخاب کرد. اما چالش‌های ملی مبرمی در این کشور وجود دارد:
آشفتگی اقتصادی ناشی از همه‌گیری کرونا، وابستگی بیش از حد این جزیره را به گردشگری آشکار کرد؛ اکثر گردشگران باربادوس بریتانیایی بودند. این اتفاق سال‌ها رفاه نسبی را به مخاطره انداخت و با وجود افزایش شدید استقراض دولت برای تامین مالی و ایجاد شغل، بیکاری به حدود ۱۶ درصد رسیده که نسبت به سال‌های اخیر ۹ درصد افزایش را نشان می‌دهد.
جوزف آترلی، رهبر جریان مخالف، با اذعان به اینکه جشن‌های این هفته در میان مقامات بلندپایه برگزار خواهد شد و تا حد زیادی برای مردم عادی قابل دسترس نخواهد بود گفت «فکر نمی‌کنم وقتی به مردم توصیه می‌شود در خانه بنشینند و مراسم را از تلویزیون دنبال کنند، برگزاری چنین جشنی عادلانه باشد.»
باربادوس همچنان با محدودیت‌های کرونایی روبرو است و افزایش تعدادمبتلایان، احساس فشار و ترس را در میان مردم تشدید کرده است؛ برخی از انتقادات نیز به دعوت موتلی از شاهزاده چارلز اشاره دارد که مهمان افتخاری این مراسم خواهد بود؛ قرار است نشان آزادی باربادوس، بالاترین افتخار ملی این کشور، به او که وارث استعمار در این منطقه است اعطا شود!
کریستینا هیندز، مدرس روابط بین‌الملل در این باره می‌گوید: «خانواده سلطنتی بریتانیا منبع استثمار در این منطقه هستند و تا کنون عذرخواهی رسمی نکرده و هیچ گونه تلاشی برای اصلاح آسیب‌های گذشته انجام نداده‌اند. با این شرایط چگونه می‌توان این جایزه را به فردی از خانواده داد؟!»
و البته برخی پایان سلطنت ملکه را گامی ضروری در جهت جبران خسارت وارد شده بر احساس ملتی که برای قرن‌ها در بردگی زندگی کرده‌اند می‌دانند؛ این کشور حدود ۵۵ سال است که مستقل شده و امید دارد با تشکیل یک جمهوری و ایستادن روی پای خود، بتواند اوضاع بهتری را تجربه کند.
به گزارش اکسپرس نیوز، این تقاضا در میان سایر ملت‌های جزایر کارائیب نیز جریان دارد و تعدادی از کشورهای این منطقه در مورد قطع روابط قانونی با سلطنت بریتانیا صحبت می‌کنند؛ جامائیکا در سال‌های اخیر موضوع برکناری ملکه را از ریاست دولت خود مطرح کرده است؛ در سال 1970 گویان، ترینیداد و توباگو در سال 1976 و دومینیکا نیز در سال 1978 رئیس دولتی بومی انتخاب کردند.
نظر شما